Wandelen langs de Oevers van het Leven

In het hart van ons huis prijkt een poster aan de muur, een betekenisvolle reis begint met ‘Voetstappen in het Zand’. Deze woorden zijn als een tijdloze melodie die ons uitnodigen om langs de oevers van ons leven te wandelen, om de afdrukken van onze ervaringen en emoties in het zand te zien.

Ik droomde eens en zie
ik liep aan ’t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.

We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.

Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.

Ik zei toen “Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad…”

De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
“Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen…”

In de snelle wereld van vandaag, waar de dagen voorbijvliegen en problemen soms als golven over ons heen slaan, schuilt een opmerkelijk christelijk gedicht dat ons uitnodigt tot reflectie. Het lijkt misschien eenvoudig en een beetje ouderwets, maar geloof me, er schuilt een diepe betekenis achter.

Stel je voor, je voeten raken het zand op een verlaten strand, terwijl de zachte golven hun ritme spelen. Maar je bent niet alleen. Naast je loopt de Heer, zijn voetstappen mengen zich met de jouwe. Samen bewandelen jullie het pad van het leven, omarmen elk moment en trotseren elke hindernis. Jullie laten een spoor van stappen achter, als een onbreekbare band tussen jullie twee.

Af en toe keer je je om en bekijkt het zand dat getekend is door de afdrukken van je levensreis. Geluk en verdriet, vreugde en pijn, alles heeft er een plek. Maar dan ontdek je iets bijzonders. Op de moeilijkste plekken, waar je dacht dat je alleen liep, is er maar één set voetstappen. Onbegrip en verbazing overvallen je – je vraagt je af waarom.

Dit gedicht raakt diep bij velen. Het verhaalt ons dat, zelfs wanneer de donkerste wolken zich samenpakken en eenzaamheid ons omringt, we niet alleen zijn. Het doet me denken aan mijn eigen worsteling tegen een ongewenste indringer in mijn lichaam – een tumor. In die moeilijke tijd waren het de woorden van dit gedicht die me omarmden en troost boden.

Het leven kan als een onstuimige storm aanvoelen. Maar laten we eens duiken in het verhaal van Noach, een man die in opdracht van God een ark bouwde temidden van spot en ongeloof. Noach’s vertrouwen in God fungeerde als een anker in de chaos. Dit betekent niet dat het lijden geen sporen achterlaat, maar het schenkt ons wel houvast en richting. Net zoals de ark bescherming bood tijdens de vloed, zo kan ons geloof ons steun bieden te midden van het tumult van het leven.

Jezus zelf begreep de bittere smaak van lijden en de eenzaamheid van beproevingen. Hij werd beproefd in de woestijn, waar hij honger en verleidingen ervoer. Het was daar dat hij weerstond en toonde dat het mogelijk is om de zwaarste beproevingen te doorstaan.

In onze jachtige levens, omgeven door lawaai en afleidingen, lijken we vaak Gods fluisteringen te missen. Maar misschien zijn het juist de kleine dingen die ons zijn aanwezigheid tonen. Een vriendelijk gebaar, een opbeurend woord, een helpende hand – in deze momenten ervaren we de liefde van God door menselijke genegenheid. Ze herinneren ons eraan dat we niet alleen zijn, dat er altijd iemand is die ons begrijpt.

Jezus wandelde op aarde, niet afgesloten van het echte leven, maar midden in de drukte en chaos ervan. Hij kende de diepten van lijden en eenzaamheid, en hij verlangde ernaar om dichtbij ons te zijn. Hij bracht een boodschap van hoop en liet ons zien dat Gods belofte van een nieuw begin voor iedereen geldt.

Dus, wanneer je geconfronteerd wordt met donkere dagen en je het gevoel hebt dat je een eenzame strijd voert, houd dan de voetstappen in het zand in gedachten. Ze zijn het bewijs dat je nooit werkelijk alleen bent, zelfs als het leven je blind lijkt voor Zijn aanwezigheid. Laat de diepe betekenis van dit gedicht je innerlijk raken en je herinneren dat je wordt gedragen, ongeacht welke stormen je pad kruisen.

Overzicht

Deel jouw verhaal

Heb je een speciale herinnering aan het gedicht Voetstappen In Het Zand? Deel jouw verhaal met anderen.

Gebruik het formulier of zend mij een email.

Verrijk je verhaal met eigen foto's.